naar het weeshuis

Vandaag was het dan eindelijk zover... het bezoek waar het allemaal om draaide deze reis.
Na een ontbijt op de 38e verdieping, met een mooi uitzicht over Nanjing , werden we vanmorgen al vroeg opgehaald door onze gids Jake, die met ons mee zou gaan naar het weeshuis.

Bij aankomst sprong Nansha enthousiast uit de taxi en rende meteen het gebouw van het weeshuis binnen, terwijl Remco en ik (barbara) verward waren, want dit was helemaal niet het weeshuis zoals wij dat in onze herinnering hadden.....
Al gauw bleek dat het gebouw waar Fu Chan destijds verbleef, inmiddels niet meer in gebruik is als weeshuis. Destiijds verbleef Fu Chan in een klein gebouwtje waar alleen baby's tot 1.5 jaar oud, verbleven. Vlak daarbij was nog een tweede gebouw in gebruik door het weeshuis, waar de oudere kinderen (tot hun 16e jaaar) verbleven, en bejaarden. Waar we nu voor stonden, was het tweede grotere pand voor de oudere kinderen en bejaarden. Het gebouw waar we tijdens de adoptiereis geweest waren en waar Fu Chan haar 1e twee jaar van haar leven gewoond had, bleek inmiddels in gebruik te zijn door een loterij, maar bestond nog wel.

Toen Nansha naar binnen rende voor ons uit, kwam hij enthousiast weer naar buiten en riep: Fu Chan.... er staat welkom Fu Chan!! en dat had hij goed gezien.
Meteen boven de ingang hing een bord waarop Fu Chan welkom werd geheten.

We werden ontvangen door de directeur en al snel kwamen ook 3 voormalig verzorgsters van Fu Chan. Eén daarvan riep meteen dat ze ons als ouders nog herkende omdat ze nog wist te herinneren dat we Fu Chan destijds veel te koud gekleed hadden ;-)
Dit werd uiteraard op zijn Chinees aan ons duidelijk gemaakt. Indirect dus. De gids kleedde het eerst voorzichtig in door te zeggen dat hij vermoedde dat we Fu Chan in de winterperiode hadden geadopteerd. We kregen meteen een flauw vermoeden, ha ha. Fu Chan had steeds verhoging en zweette toen heel veel. Achteraf misschien wel van de stress, maar wij hadden toen besloten haar minder warm te kleden en kregen hier in het hotel van de begeleidster ook dagelijks commentaar op.

Het weerzien met de verzorgsters was heel bijzonder en het was mooi om te zien hoe blij de verzorgsters waren Fu Chan terug te zien. Ze waren oprecht blij te zien dat het goed met haar ging en vroegen ons de hemd van het lijf over Fu Chan. Bovendien was de favoriete verzorgster van Fu Chan, die ook aanwezig was tijdens onze adoptiereis en moest huilen toen we weg gingen met Fu Chan, ook aanwezig. Ze vond het ook nu weer moeilijk om aan het eind van het bezoek opnieuw afscheid te moeten nemen van Fu Chan en heeft haar meerdere keren geknuffeld. Fu Chan wist zich af en toe niet zo goed raad met deze aandacht.

Tijdens ons bezoek aan het weeshuis was nog een student die stage liep in het weeshuis, die goed Engels sprak en een een journalist en cameraman. De journalist was erg geïnteresseerd in adoptie en vroeg of we bezwaar hadden tegen zijn aanwezigheid. Hij wilde een documentaire maken voor de lokale televisieomroep over adoptie.
Zelf mochten we in het weeshuis geen foto's maken, maar we zouden van hem de documentaire per mail toegestuurd krijgen.

We kregen informatie over het weeshuis. Op dit moment zijn er voornamelijk kinderen die niet voor adoptie in aanmerking komen doordat ze verstandelijk beperkt zijn en vaak meerdere lichamelijke handicaps daarbij hebben. De kinderen vonden het duidelijk indrukwekkend te zien hoe die kinderen in hun bedjes lagen. De bedjes waren overigens nog precies hetzelfde. De bejaarden in het huis worden, waar mogelijk, betrokken bij de zorg voor de kinderen. Dat is dan wel weer een mooi concept.

We zijn nog gaan kijken naar het gebouw waar Fu Chan vroeger gewoond heeft. Dit was inderdaad het pand, zoals wij het ons herinnerden. Vlak bij het weeshuis bleek de plaats te zijn waar zij als baby gevonden is. Ook die hebben we bezocht. Heel indrukwekkend om te beseffen dat ze daar ooit als babietje hulpeloos gelegen heeft..

Het bezoek werd afgesloten met een heerlijke gezamenlijke Chinese maaltijd met stokjes op een draaiplateau. Gelukkig hadden we de afgelopen dagen al wat kunnen oefenen op het eten met stokjes ;-)
Na afloop hebben we van het geld dat Fu Chan had ingezameld met het verkopen van kerstkaarten, aangevuld door ons, allerlei artikelen gekocht die het weeshuis goed kon gebruiken, zoals luiers, babyvoeding etc Daar waren ze erg blij mee.